Korzyścią dla producentów są również tzw. kwoty rekompensat, które są im przyznawane zamiast zwrotu kosztów produkcji, jeśli wcześniej wycofają się z , aby mogli się w stosownym przypadku utrzymać na „wolnym” rynku wódek zbożowych Kornbranntwein.

Zniesienie , pojawienie się nowych uczestników rynku i szybki rozwój technologiczny spowodowały w tym sektorze zasadnicze zmiany w zakresie konkurencji.

Zniesienie , pojawienie się nowych uczestników rynku i szybki rozwój techniczny spowodowały zasadnicze zmiany w otoczeniu konkurencyjnym.

Dostęp hurtowy umożliwia w szczególności operatorom będącym osobami trzecimi konkurowanie z wybranym oferentem (kiedy ten jest obecny również na poziomie detalicznym), co wzmacnia konkurencję i możliwość wyboru na obszarach, których dotyczy środek, a jednocześnie pozwala uniknąć utworzenia regionalnych usług.

Między rokiem 2001 a 2008 z wycofało się około 70 gorzelni rolniczych zamkniętych (landwirtschaftliche Verschlussbrennereien).

Norweski loteryjny

Nowa ustawa z dnia 2 maja 1976 r. o spirytusowym zniosła politykę wspierania cen wynikającą z terytorialnych środków ochronnych, która stała w sprzeczności z art. 31 Traktatu WE (dawny art. 37), a w jej miejsce wprowadziła mechanizm kompensacji cen.

Niemiecki spirytusowy i jego rozwój

Pomoc państwa wynikająca z ustawy o spirytusowym oraz środki pomocy w odniesieniu do wódki zbożowej Kornbranntwein na podstawie ustawy z dnia 2 maja 1976 r. zostały przez Niemcy właściwie zgłoszone, a Komisja nie wyraziła wtedy zastrzeżeń wobec ich zgodności z wspólnotowymi zasadami konkurencji.

W 1930 r. powołano w ramach spirytusowego wyłącznie dla tego wyrobu instytucję z własną osobowością prawną, DKV.

System przewidziany w § 58a ustawy o spirytusowym ma ułatwić gorzelniom zbożowym wycofanie się z monopolu.

Wnoszący skargę chcieli, aby zostało stwierdzone, że ustawodawca niemiecki wprowadził przez zmianę ustawy o spirytusowym [3] program pomocy, który jest sprzeczny z art. 87 Traktatu WE, ponieważ nie traktuje on w równy sposób przemysłowych i rolniczych producentów wódki zbożowej. Dotychczas byli oni uprawnieni do otrzymywania pomocy na tych samych warunkach, a po zmianie ustawy tylko gorzelnie rolnicze mają być uprawnione do otrzymywania pomocy.

W dniu 9 kwietnia 1976 r. Niemcy zgłosiły do Komisji zreformowaną ustawę o spirytusowym [9] zgodnie z art. 93 ust. 3 (obecnie art. 88 ust. 3) Traktatu WE w powiązaniu z art. 4 rozporządzenia Rady nr 26 z dnia 4 kwietnia 1962 r. dotyczącego stosowania niektórych reguł konkurencji w odniesieniu do produkcji rolnej i handlu produktami rolnymi [10].

W związku z tym ustawa o spirytusowym (w wersji ustawy z dnia 22 grudnia 1999 r.) nie może być podważana przez Komisję, ponieważ nie została ona zakwestionowana przez Trybunał Sprawiedliwości.

Po stwierdzeniu, że środki Niemiec na rzecz gorzelni zbożowych stanowią istniejącą pomoc, której zgodność z postanowieniami Traktatu WE jest wątpliwa, Komisja wezwała Niemcy zgodnie z art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 569/1999 do przedstawienia uwag w terminie jednego miesiąca od otrzymania pisma z dnia 22 lutego 2002 r. Ponadto Niemcy zostały wezwane do przedłożenia celowych propozycji pozwalających zmienić ustawodawstwo w zakresie spirytusowego w taki sposób, aby było ono zgodne z postanowieniami art. 87.

W sprawach przywołanych w tym kontekście skierowano do Trybunału Sprawiedliwości pytanie prejudycjalne w kwestii ważności prawnej przepisów podatkowych wprowadzonych przez niemiecki spirytusowych w odniesieniu do art. 37 i 95 (obecnie art. 31 i 90) Traktatu WE.

Niemiecki spirytusowy został wprowadzony ustawą z dnia 8 kwietnia 1922 r. [6], a zmieniony ustawą z dnia 2 maja 1976 r. w następstwie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, m. in. wyroku z dnia 17 lutego 1976 r. [7] w sprawie 45/75 (Rewe-Zentrale) [8].

W piśmie z dnia 22 listopada 2000 r. sześć niemieckich przemysłowych zakładów produkcyjnych, należących do Federacji przemysłowych gorzelni zbożowych, wniosło skargę do Komisji w związku ze zmianą niemieckiej ustawy o spirytusowym (Branntweinmonopolgesetz) z dnia 2 maja 1976 r. przez ustawę o uzdrowieniu budżetu (Haushaltssanierungsgesetz) z dnia 22 grudnia 1999 r [2].

Ustawa o spirytusowym (Branntweinmonopolgesetz) z dnia 2 maja 1976 r.

Od momentu wejścia w życie ustawy „HSanG” wyłącznie gorzelnie rolnicze korzystają w pełni ze dawnego programu pomocy, ponieważ zgodnie z § 40 ust. 5 zmienionej ustawy o spirytusowym kontyngenty produkcyjne dla gorzelni przemysłowych na lata obrotowe 2000/2001 do 2005/2006 zostały zredukowane o połowę [16].