Po pierwsze, w dniu 22 czerwca 2006 r., skutki postanowienia z dnia 26 czerwca 2003 r. zostały zastąpione skutkami wyroku Trybunału co do , i to ze skutkiem wstecznym do dnia notyfikowania decyzji 2003/757/WE.

W szczególności, uzasadnione oczekiwania centrów koordynacyjnych, których zezwolenia zostały przedłużone na podstawie postanowienia z dnia 26 czerwca 2003 r., nie mogą być rozciągnięte na przedłużenia przyznane na mocy ustawy z dnia 27 grudnia 2006 r. W związku z faktem, iż przedłużenia te przyznano po dacie wyroku Trybunału odnośnie do , nie dotyczyłyby ich już skutki postanowienia z dnia 26 czerwca 2003 r. ani żadne uzasadnione oczekiwania wynikające z komunikatu prasowego Komisji z dnia 16 lipca 2003 r.

Taką tendencję, przedstawioną przez Saint-Gobain, potwierdzają rozmaite prezentacje, których dokonywały takie koncerny jak General Motors, DaimlerChrysler, Johnson Matthey, Hyundai i Arvin na różnych forach ekspertów w 2007 r.

Ponadto UML wyraziło zdanie, że nie naruszono warunków zobowiązania, dopóki produkty nieobjęte postanowieniem, a uwzględnione na fakturach w ramach zobowiązania ostatecznie podlegały zapłacie cła antydumpingowego lub zostały objęte powrotnym wywozem poza Wspólnotę.

Trybunał w swym wyroku z dnia 22 czerwca 2000 r. [11] odrzuca argumentację francuską bez wdawania się w sprawy, po przypomnieniu znaczenia mechanizmu ochrony ustanowionego w art. 93 ust. 3 ostatnie zdanie (aktualnie art. 88 ust. 3) Traktatu.

W wyroku z dnia 22 czerwca 2000 r. [11] Trybunał Sprawiedliwości bez zajmowania się sprawy oddalił skargę władz francuskich przeciwko decyzji Komisji z dnia 10 czerwca 1998 r. i potwierdził, że nawet jeżeli pomoc można uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym, fakt ten nie ma wpływu na obowiązek zgłoszenia i że obowiązek uprzedniego zgłoszenia oznacza obowiązek zawieszenia pomocy.

Należy przypomnieć, że Trybunał Sprawiedliwości odrzucił wszystkie istotne argumenty Foshan Shunde dotyczące sprawy.

Ponadto, nie wdając się w szczegółowe uzasadnienia co do , które Komisja zawarła w decyzjach wymienionych w motywie (23), Komisja pragnie zauważyć, że jeśli chodzi o kwestie formalne, to niektóre z decyzji zostały podjęte dawno, inne zupełnie niedawno; że niektóre zezwalają na przystąpienie do systemu nowych przedsiębiorstw, inne zaś nie; oraz że niektórym towarzyszą dodatkowe warunki.

Dnia 16 lipca 2003 r. Komisja odniosła się do decyzji 2003/531/WE w komunikacie prasowym, w którym zaznaczyła: „Rozumowanie przedstawione w postanowieniu oraz sama jego treść pozwalają sądzić, że środki pomocy przyznane na tej podstawie są ostatecznie uzyskiwane na rzecz centrów, nawet jeżeli Trybunał musiał wcześniej odrzucić, co do , skargę Belgii”.

roszczenia, co do którego wydano orzeczenie, nie będzie przedmiotem dalszych postępowań.”.

W związku z tym, zamiast zawierać z tymi Państwami umowy dwustronne, Komisja powinna ująć takich przewidywanych umów w niniejszym rozporządzeniu.

W komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy” Komisja przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, co odzwierciedla sprawozdania grupy de Larosière’a.

W komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy” Komisja przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, co odzwierciedla sprawozdania grupy de Larosière’a.

W komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym „Europejski nadzór finansowy” Komisja przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, co odzwierciedla sprawozdania grupy de Larosière’a.

W odniesieniu do decyzji o wszczęciu postępowania, stowarzyszenie ELFAA jest całkowicie przeciwne działaniom przewidzianym przez władze włoskie.

Trzecie orzeczenie z dnia 8 lipca 2008 r., przekazane Komisji dnia 20 października 2008 r., podtrzymuje co do stanowisko INPS w kwestii nakazu zwrotu całości pomocy przez Brandt Italia.

Zawieszenie to umożliwiło więc przedłużenie zezwoleń obowiązujących w dniu 17 lutego 2003 r. oraz przedłużenie skutków systemu najpóźniej do dnia 22 czerwca 2006 r., daty wydania wyroku co do .

Po drugie Komisja musi również przyznać, że jej komunikat prasowy z dnia 16 lipca 2003 r. mógł wzbudzić w czterech centrach koordynacyjnych, których zezwolenia zostały przedłużone na podstawie postanowienia z dnia 26 czerwca 2003 r. oraz na czas nieokreślony, uzasadnione oczekiwania, iż będą mogły korzystać z systemu niezgodnego ze wspólnym rynkiem do dnia ogłoszenia wyroku Trybunału co do .

O ile Komisja uważa, że odpowiedni okres przejściowy zakończył się dnia 31 grudnia 2005 r., przyznaje jednocześnie, że jej komunikat prasowy z dnia 16 lipca 2003 r. mógł wzbudzić w zainteresowanych centrach koordynacyjnych uzasadnione oczekiwania, że nie wystąpi żądanie zwrotu w odniesieniu do środków pomocy, z których korzystały do dnia wydania wyroku Trybunału co do .

Zakaz ten ma więc moc obowiązującą, z wyłączeniem przypadków, gdy przedłużenie zezwoleń jest niezbędne w celu dostosowania się do wyroku odnośnie do .