W kontekście formalnego postępowania wyjaśniającego władze norweskie wyjaśniły, że od klientów pobierano opłaty tylko za dostęp do niektórych części obiektu (m.in. pływalni), lecz z centrum każdy mógł korzystać bezpłatnie do roku 1996, kiedy to gmina nałożyła opłaty [5].2.2.2.

W 2005 r. gmina podjęła decyzję o rozbudowie centrum i dobudowaniu nowego skrzydła łączącego istniejące budynki KLC.

Zmiany do pomocy istniejącej stanowią jednak nową pomoc w myśl art. 1 lit. c) tego samego protokołu.W swojej decyzji Urząd wskazał, że nie otrzymał dostatecznie szczegółowych informacji na temat dwóch planów rozbudowy centrum i zmian w systemie przypisywania przychodów z biletów wstępu oraz odnotował, że czynniki te mogły zmienić istniejący system pomocy w nową pomoc w rozumieniu art. 1 lit. c) tego samego protokołu [21].

3423 Instruktorzy i rekreacji ruchowej

Zamierzenie było takie, by w wyniku połączenia i modernizacji obiektów KLC dorównywał pod względem standardu podobnym ośrodkom [11].W okresie 2006–2007 zmodernizowano KLC i centrum oraz dobudowano nowe skrzydło (Mellombygningen).

Na dowód powyższego NAF przekazało Urzędowi ogólne informacje na temat rynku centrów fitness w Norwegii [16].Przedstawiciele NAF twierdzą, że pomoc państwa udzielona publicznym centrom nie może zostać uznana za zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG na podstawie art. 59 ust. 2 jako rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych lub art. 61 ust. 3 lit. c) jako pomoc na realizację działań kulturalnych i regionalnych, gdy ta sama pomoc nie jest oferowana prywatnym centrom fitness na identycznych warunkach.

Władze Norwegii uważają, że finansowanie centrum fitness w KLC nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG z następujących powodów: (i) centrum fitness nie uzyskuje wybiórczej korzyści wynikającej z zasobów państwowych; (ii) centrum nie stanowi przedsiębiorstwa oraz (iii) finansowanie centrum nie wpływa na wymianę handlową między umawiającymi się stronami Porozumienia EOG.

Władze Norwegii uważają, że finansowanie centrum fitness w KLC nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG z następujących powodów: (i) centrum nie uzyskuje wybiórczej korzyści wynikającej z zasobów państwowych; (ii) centrum nie stanowi przedsiębiorstwa oraz (iii) finansowanie centrum fitness nie wpływa na wymianę handlową między umawiającymi się stronami Porozumienia EOG.

W decyzji o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego Urząd odnotował, że centrum nie uregulowało w pełni swojej części kosztów pożyczki za 2008 r. według planu alokacji kosztów.

Na dowód powyższego NAF przekazało Urzędowi ogólne informacje na temat rynku centrów fitness w Norwegii [16].Przedstawiciele NAF twierdzą, że pomoc państwa udzielona publicznym centrom fitness nie może zostać uznana za zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG na podstawie art. 59 ust. 2 jako rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych lub art. 61 ust. 3 lit. c) jako pomoc na realizację działań kulturalnych i regionalnych, gdy ta sama pomoc nie jest oferowana prywatnym centrom na identycznych warunkach.

W opinii przedstawicieli NAF środki państwowe, które w sposób wybiórczy przynoszą korzyści centrom na rynku norweskim, zasadniczo stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG, gdyż takie finansowanie zakłóca konkurencję i wpływa na wymianę handlową wewnątrz EOG.

Sporządzono plan alokacji kosztów, według którego centrum ponosi proporcjonalną część (około 80 % [12]) kosztów rozbudowy.

Zdaniem przedstawicieli EHFA centra należy traktować na równych warunkach, bez względu na to, czy są własnością prywatną czy publiczną, zaś centrom fitness będącym własnością publiczną nie należy przyznawać korzyści niezgodnych z art. 59 Porozumienia EOG.

Nie obejmuje: klubów (6.6).

Władze norweskie zgłosiły finansowanie centrum w styczniu 2009 r. i nie przedstawiły żadnych informacji uzasadniających wstępne ustalenie, że finansowanie ośrodka, o ile uznałoby się je za pomoc państwa, stanowiło system pomocy istniejącej w rozumieniu art. 1 ust. 1 w części I protokołu 3.

Rozbudowa centrum w latach 1997–1999 była realizowana na mniejszą skalę niż pierwotnie wskazano w informacjach przekazanych Urzędowi.

Władze norweskie uważają, że finansowanie rozbudowy centrum w okresie 2006–2007 stanowi rodzaj pomocy regionalnej na podstawie art. 61 ust. 3 lit. c) i w odniesieniu do wytycznych Urzędu w sprawie krajowej pomocy regionalnej (2007–2013) [18].

Ponadto Urząd stwierdza, że w zakresie, w jakim zasoby pochodzące od gminy Vefsn przyczyniły się do finansowania centrum w KLC i w jakim zasoby te stanowią pomoc państwa, pomoc została przyznana w ramach systemu pomocy istniejącej.

Jak odnotowano powyżej, władze norweskie wyjaśniły, że ośrodek w KLC nie uzyskał finansowania z okręgu Nordland.

Na tej podstawie Urząd stwierdza, że centrum w KLC nie uzyskało pomocy państwa pochodzącej z okręgu Nordland w omawianym okresie.