zezwolić
Słownik polsko-angielski PWN
zezwolić cz. to allow, to permit
zezwolić komuś na coś to allow sb to do sth
zezwolić komuś na coś to allow sb to do sth
zezwolenie n. permission; (dokument) permit
Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik polsko-niemiecki PWN
zezwolenie n Erlaubnis f
zezwolenie na pobyt Aufenthaltserlaubnis f
zezwolenie na wjazd Einreisebewilligung f
postarać się o zezwolenie die Erlaubnis 〈Genehmigung〉 einholen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
zezwolić czasownik, aspekt dokonany; zobacz też → zezwalać
→ erlauben;
→ autorisieren;
→ zustimmen;
→ gestatten;
→ zulassen;
→ genehmigen;
→ bewilligen;
→ lassen;
→ einwilligen;
zezwolenia rzeczownik, rodzaj nijaki, liczba mnoga;
Słownik polsko-włoski PWN
zezwolić, zezwalać v permettere, concedere (komuś na coś – a qu di fare qc), autorizzare (qu a fare qc)
zezwolenie n permesso m
zezwolenie na broń porto m d’armi
Słownik polsko-rosyjski PWN
zezwolićna coś разрешить что-н.
zezwoleniena coś разрешение чего-н., на что-н., сделать что-н.
