rozkazujący
Słownik polsko-angielski PWN
rozkazać — rozkazywać cz. to order
Translatica, kierunek polsko-angielski
rozkazujący przymiotnik;
imperative językoznawstwo;
imperious;
masterful;
rozkazujący ton rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy; → peremptory tone
tryb rozkazujący rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
imperative językoznawstwo;
the imperative mood językoznawstwo;
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
rozkazujący rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
rozkazujący przymiotnik;
befehlend;
imperativ;
imperativisch językoznawstwo;
Imperativ- językoznawstwo;
ton rozkazujący rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
Słownik polsko-włoski PWN
rozkazać, rozkazywać v comandare, ordinare (komuś coś – a qu di fare qc), dare l’ordine di...
Słownik polsko-rosyjski PWN
rozkazywać приказывать
rozkazujący (głos, ton itp.) повелительный
Lista haseł polskich
Lista haseł angielskich
Lista haseł niemieckich
Lista haseł włoskich
Lista haseł rosyjskich