włóczęga
Słownik polsko-niemiecki PWN
banda f (gang) Bande f
banda nieletnich 〈przestępcza〉 jugendliche 〈kriminelle〉 Bande
banda przemytników Schmugglerbande f
banda złodziei Diebesbande f
banda włóczęgów 〈obiboków〉 eine Bande von Herumtreibern
bandy włóczą się po ulicach 〈napadają na przechodniów/przejezdnych〉 Banden durchstreifen die Straßen 〈überfallen Passanten〉
banday grasują Banden grassieren
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
włóczęga rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Streuner pejoratywne;
→ Vagabund;
→ Strolch;
→ Streifzug;
→ Stromer pejoratywne;
→ Strohmann;
→ Wanderschaft;
→ Pennbruder pejoratywne;
→ Tour;