służba wojskowa
Słownik polsko-niemiecki PWN
służba f
Dienst m
mieć służbę 〈dyżur〉 Dienst haben
(obsługa) Dienerschaft f
(personel) Personal n
służba wojskowa Militärdienst m
podlegający obowiązkowi służby wojskowej Wehrpflichtige m
odbywający cywilną służbę zamiast wojskowej Zivildienstleistende m
służba cywilna dla osób odmawiających pełnienia służby wojskowej Zivildienst, Wehrersatzdienst m
zwolnić od służby wojskowej vom Militärdienst befreien
polit służba bezpieczeństwa Sicherheitsdienst m
służba holownicza Abschleppdienst m
wojskowy
militärisch
pucz wojskow Militärputsch n
służba wojskowa Militardienst m
kompleks wojskowo-przemysłowy Wehrindustrie f
obowiązek służby wojskowej Wehrpflicht f
zdolny do służby wojskowej wehrfähig
odmowa pełnienia służby wojskowej Wehrdienstverweigerung f
m Militär m
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
służba wojskowa rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Waffendienst;
→ Kommiss;
niezdatny do służby wojskowej przymiotnik;
obowiązek służby wojskowej rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Wehrpflicht;
