palacz
Słownik polsko-niemiecki PWN
palacz m
Raucher m
nałogowy 〈namiętny〉 palacz Kettenraucher m
(zawód) Heizer m
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
nałogowy palacz rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;
namiętny palacz rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy;