obyczaj
Słownik polsko-niemiecki PWN
obyczaj m Sitte f, Brauch m
miejskie obyczaje städtische Sitten
obyczaje rozluźniają 〈zmieniają〉 się Sitten lockern sich auf 〈ändern sich〉
wpajać dobre obyczaje zur Gesittung erziehen
co kraj, to obyczaj! andere Länder, andere Sitten!
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
obyczaj rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Sitte;
→ Brauch;
→ Lebensart;
→ Gewohnheit;
→ Angewohnheit;
→ Gebrauch;
obyczaj akademicki rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
