natura
Słownik polsko-niemiecki PWN
natura f
Natur f
sprzeczny z naturą naturwidrig
zgodny z naturą naturgemäß
(charakter) Natur, Wesenart f
zmienić czyjąś naturę j-s Natur ändern
mal martwa natura Stilleben n
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
natura rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Natur;
→ Wesensart;
→ Veranlagung;
→ Charakter;
natura barania rzeczownik, rodzaj żeński;
→ Schafsnatur;