blask
Słownik polsko-niemiecki PWN
blask m Glanz, Schimmer m
w 〈przy〉 blasku księżyca im 〈bei〉 Mondschein
przen blaski i cienie czegoś Licht- und Schattenseiten einer Sache
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
blask rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Schein;
→ Schimmer;
→ Funkeln;
→ strahlen;
→ Feuer;
blask cudowny rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Wunderschein;
