dokuczać
Słownik polsko-angielski PWN
dokuczać cz. (osoba) to tease; (głód, pragnienie) to nag; (serce, reumatyzm) to bother
Translatica, kierunek polsko-angielski
dokuczać czasownik, aspekt niedokonany; zobacz też → dokuczyć
→ tease;
→ annoy;
→ bother;
→ vex;
→ nag;
→ hassle;
→ pester;
→ harass;
→ needle;
→ importune;
→ irk;
→ molest;
→ trouble;
→ spite;
→ taunt;
→ teasing;
→ bully;
→ bedevil;
→ sting;
→ rag;
→ pinch;
→ harrow;
→ vexation;
→ torment;
→ worry;
→ tease;
→ annoyance;
→ have on potoczne, nieoficjalne;
→ annoyance;
→ intrude;
→ plague;
→ interfere;
→ hurt;
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
dokuczać czasownik, aspekt niedokonany; zobacz też → dokuczyć
→ quälen;
→ plagen;
→ foltern;
→ piesacken;
→ zusetzen;
→ Belästigung;
→ triezen;
dokuczyć czasownik, aspekt dokonany; zobacz też → dokuczać
→ belästigen;
→ behelligen;
→ ärgern;
→ quälen;
→ plagen;
Słownik polsko-włoski PWN
dokuczać, dokuczyć v
dare fastidio
dokucza mi ból głowy ho un fastidioso mal di testa
stuzzicare, punzecchiare (komuś – qu)
