błyszcz
Słownik polsko-angielski PWN
błyszczeć cz. to shine; (oczy) to sparkle
Translatica, kierunek polsko-angielski
błyszcz rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ glance techniczny;
→ spinner;
→ minnow zoologia, rybołówstwo;
→ solution technika;
błyszcz bizmutu rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy; → bismuthinite
błyszcz kobaltu rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy; → cobalt glance
Zobacz więcej wyników wyszukiwania
Słownik polsko-niemiecki PWN
błyszczeć
glänzen
(połyskiwać) schimmern
złote snopki błyszczą na polu goldene Garben glänzen auf dem Felde
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
błyszcz rzeczownik, rodzaj męski, męski rzeczowy;
→ Spinner;
→ Blinker;
błyszczący przymiotnik;
→ glühend;
błyszczący przymiotnik;
→ glänzend techniczny;
→ blank;
→ glitzernd;
→ schimmernd techniczny;
Zobacz więcej wyników wyszukiwania
Słownik polsko-włoski PWN
błyszczący adj brillante, lucido
błyszczeć v
brillare, scintillare
(o gwiazdach) luccicare
Słownik polsko-rosyjski PWN
błyszczeć
1 блестеть
2 (mocno błyszczeć) сиять

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „błyszcz” w Słowniku języka polskiego

Synonimy

 
Lista haseł polskich
Lista haseł angielskich
Lista haseł niemieckich
Lista haseł włoskich
Lista haseł rosyjskich