Zobacz w PWN-Oxford: ^?

dobiec

Słownik polsko-angielski PWN

dobiec — dobiegać cz. (osoba) to run (up); (dźwięk, zapach) to come
dobiegać końca to be drawing to an end

Translatica, kierunek polsko-angielski

dobiec czasownik, aspekt dokonany; zobacz też → dobiegać

→ reach;

→ come;

→ run;

→ to get on toward;

dobiec końca czasownik, aspekt dokonany;

→ come to an end;

→ draw to an end;

dobiec kresu czasownik, aspekt niedokonany; → reach the end

Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej

Translatica, kierunek polsko-niemiecki

dobiec czasownik, aspekt dokonany; zobacz też → dobiegać

→ erreichen;

dobiec czasownik, aspekt dokonany;

→ gelaufen;

dobiec do mety czasownik, aspekt dokonany;

→ ins Ziel kommen;

Słownik polsko-włoski PWN

dobiec, dobiegać v arrivare, giungere

przen dobiec/gać końca (o pracy, wysiłkach) giungere al traguardo

Słownik polsko-rosyjski PWN

dobiec добежать

dobiec końca кончиться

Translatica, kierunek angielsko-polski

Dobiec rzeczownik; → dobiecki

Słownik języka polskiego