wykroczenie
Słownik polsko-niemiecki PWN
wykroczenie n (występek) Vergehen n
wykroczeni przeciwko porządkowi publicznemu Vergehen wider die öffentliche Ordnung
wykroczenia są 〈będą〉 karane Vergehen werden bestraft
sport wyeliminować z igrzysk 〈zawodów〉 z powodu wykroczenia przeciwko paragrafowi 13 wegen Vergehens gegen den Paragraphen 13 von den Spielen ausschließen
karać strafen, bestrafen (czymś mit etw)
karać kogoś za wykroczenie j-n für ein Vergehen strafen
podejrzewać
verdächtigen
podejrzewać kogoś o przestępstwo 〈wykroczenie〉 j-n eines Verbrechens 〈eines Vergehens〉 verdächtigen
(przypuszczać) vermuten
podejrzewam, że on już wie o tym 〈to wie〉 ich vermute, er weiß es bereits
