wrogi
Słownik polsko-niemiecki PWN
wrogi
feindlich
(nieprzyjazny) feindselig
(ksenofobiczny) wrogi 〈nieżyczliwy〉 w stosunku do cudzoziemców 〈obcokrajowców〉 ausländerfeindlich, fremdenfeindlich
wróg m
Feind m
(przeciwnik) Gegner m
wróg śmiertelny 〈nieprzejednany〉 Todfeind m
potrzeba f
Bedarf m, Bedürfnis n
w razie potrzeby im Bedarfsfall; falls nötig
nie potrzeba es ist nicht nötig
(naturalna) Notdurft f
załatwić potrzebę naturalną 〈pot się〉 seine Notdurft 〈sein Bedürfnis〉 verrichten
polit potrzeba określenia wroga politycznego das Bedurfnis der politischen Feindbestimmung
