przeciwnik
Słownik polsko-niemiecki PWN
przeciwnik m Gegner, Widersacher m
pokon(yw)ać
besiegen
(trudności) überwinden; bewältigen
sport (zwyciężyć) besiegen
pokon(yw)ać swego przeciwnika seinen Gegner besiegen
pozbyć się loswerden (kogoś, czegoś j-n, etw)
pozbyć się się kłopotów 〈przeciwnika〉 sich der Sorgen 〈seines Gegners〉 entledigen
rozbroić entwaffnen
rozbroić przeciwnika 〈jeńców, bojowników〉 den Gegner 〈Gefangen, Guerillas〉 entwaffnen
woj rozbroić bombę atomową 〈miny〉 eine Atombombe 〈Minen〉 entschärfen
