epoka
Słownik polsko-angielski PWN
epoka ż. (okres) era; (brązu, lodowcowa) age
Translatica, kierunek polsko-angielski
epoka rzeczownik, rodzaj żeński;
epoch astronomia, geologia, historia;
age archeologia, historia;
period archeologia, historia;
era archeologia, geologia, historia;
epoka Archimedesa rzeczownik, rodzaj żeński; → epoch of Archimedes
epoka cyfrowa rzeczownik, rodzaj żeński; → digital age

Cytaty z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej

Kliknij, aby zobaczyć „epoka” w Cytatach z bazy aktów prawnych Unii Europejskiej
Słownik polsko-niemiecki PWN
epoka f Epoche f, Zeitalter n
epoka historyczna historische Epoche
rozpoczynać nową epokę Epoche machen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
epoka rzeczownik, rodzaj żeński;
Epoche geologia;
Zeitalter archeologia, geologia;
Ära;
Periode archeologia;
Zeit archeologia;
Erdzeitalter archeologia, geologia;
epoka amatorska rzeczownik, rodzaj żeński;
epoka apostolska rzeczownik, rodzaj żeński;
Słownik polsko-włoski PWN
epoka f
epoca, era f, tempo m
w strojach z epoki in vestiti d’epoca
(geologiczna) era, età f
Słownik polsko-rosyjski PWN
epoka эпоха
w epoce (czegoś) в эпоху
Lista haseł polskich
Lista haseł angielskich
Lista haseł niemieckich
Lista haseł włoskich
Lista haseł rosyjskich