wykroczenie
Słownik polsko-niemiecki PWN
wykroczenie n (występek) Vergehen n
wykroczeni przeciwko porządkowi publicznemu Vergehen wider die öffentliche Ordnung
wykroczenia są 〈będą〉 karane Vergehen werden bestraft
sport wyeliminować z igrzysk 〈zawodów〉 z powodu wykroczenia przeciwko paragrafowi 13 wegen Vergehens gegen den Paragraphen 13 von den Spielen ausschließen
Translatica, kierunek polsko-niemiecki
wykroczenie rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Vergehen prawo;
→ Ordnungswidrigkeit prawo;
→ Verstoß;
→ Zuwiderhandlung prawo;
→ Übertretung;
→ Delikt;
→ Verfehlung;
wykroczenie celne rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Zollvergehen ekonomia;
wykroczenie drogowe rzeczownik, rodzaj nijaki;
→ Verkehrsverstoß prawo;
